Píparinn Ráðagóði

 

 

 

 

 

 

 

Ljósmynd: Ráðherrabústaðurinn

Eins og margir vita þá er ég pípari og fyrir nokkrum árum fekk ríkisstjórnin mig til að endurnýja allar lagnir í Ráðherrabústaðnum.
Þetta var töluverð vinna og ég fékk nokkra Pólverja á vinnuleigu  til að vinna  verkið. Verkefnið gaf vel af sér og flutti ég allan hagnaðinn af því til  útlanda.

Ráðherra greiddi með ánægju og þakkaði mér vel fyrir.

En nú víkur sögun að síðustu viku.  Ráðherra hringir í mig og sakar mig um   handvömm því allar lagninnar séu ónýtar og ekki bara það heldur eyðilagðist  allt húsið meira og minna í lekanum.

Ég fór í það að róa ráðherrann og sagði honum að það væri  ekkert mál að laga þetta.  Á meðan á viðgerð stæði væri engin ástæða  til að leita að sökudólgum, hann yrði bara að hafa það hugfast að hann  þyrfti að borga viðgerðina og fullt kaup fyrir mig og vinnumenn  mína. Reyndar yrði þetta töluvert dýrt því nú væru ekki hægt að fá  Pólverja.  Þeir eru nefnilega allir flúnir landið.

Hann maldaði móinn en ég lagði mikið á mig til að sannfæra hann  um að nú þurfi menn að fylkja sér saman og ekki vera stöðugt að benda á ábyrgðir og sökudólga og benti á hliðstæð dæmi sem ég hafði  lent í.

Ráðherra benti mér þá á að betra væri fyrir mig að ráða mér tvo lífverði, því hugsanlega yrði Sérsveitum vísað á mig.

Þótt hann hafi enga trú á mér er ég samt að gera við Ráðherrabústaðinn og ríkið verður að borga allan brúsan.

Ég reyndar hálf vorkenni Ráðherra því hugsanlega missir hann Ráðherrabústaðinn líka  út af óvæntum kostnaði.

Er ekki gott að búa á Íslandi og vera Íslendingur þar sem fegurðin  er óendanleg og dugnaður landans endalaus auðlind, þar sem  embættis og ráðmenn bera ekki ábyrgð og réttur almennings nánast enginn. Og nú ríður á að fylkja sér saman til að nýta sér dugnaðinn og afneitun Íslensku þjóðarinnar við að skoða fegurðina það er ekkert mál að lifa á því þegar allt annað er þrotið